Müqayisəm ola bilsin ki, kiminsə xoşuna gəlməyə bilər. Amma biz bunu kiminsə şəstinə dəyməsi üçün demirik, deyirik ki, bir az özümüzü təriflərdən, simpatiyalardan uzaq tutaq, bir qədər acılara da baş vuraq.
Çox-çox əvvəl bir şeirdə rast gəlmişdim:

Toyuqlara insan kimi yaşa demirəm,
İnsanlar toyuq kimi yaşayacaqsa, yaşamaq istəmirəm…
Səhv etmirəmsə, belə idi.
Toyuq faydalı ev quşlarından olsa da, uça bilmir: qanad çalsa da, bu məsafə 1-2 metrdən çox olmayacaq. Bir növ, toyuq hərəkətsizliyin, ətalətin, korafəhmliyin simvoludur.
Amma böyük filosoflar, alimlər, sənət xadimləri insanı yaranmışların ən şərəflisi hesab etmişlər. Nizami Gəncəvi :

deyərək , insan və insalıq yoluna işıq tutmuşdur.
Bəs niyə bəzi insanlar çox vaxt bu şərəfli adın məsuliyyətini unudurlar? Niyə onlar Hüma quşu kimi xeyirxah bir ömür yaşamaq isəmirlər, amma həyatlarını ikrah doğuran əməllərə sərf edirlər və s…

Acı da olsa, saysız-hesabsız belə hallar bir gerçəkdir. Həyat da, elə təbiətin özü də elə bil getdikcə formasını dəyişir, məzmun və mahiyyətini dəyişir. Elə bil bir hədəfsizlik yaranıb. İnsanlar çox laqeydləşib. Ələxüsus, müəyyən statusu olan insanlar, yazıçılar, məşhur sənətkarlar bir qədər asta tərpənirlər. Pis meyillər çoxalır, amma maarifləndirmə işləri keyfiyyətli deyil, bəzən televiziya, mətbuat özü mənəvi tərbiyəyə deyil, insanları şou əhvali-ruhiyyəsinə kökləyir.
Guya dünya modellərindən yazırlar, guya xəbər təqdim edirlər, amma dolayısı ilə öz içlərini də çölə çıxarırlar. Xalqın qəbul etmədiyi, görmək istəmədiyi guya sənət adamları televiza ekranlarından çəkilmir. 2-3 dəfə boşanmış adamdır, nədən onu bu qədər tədir etməlisiniz? Biz demirik ki, o, cəzalanmalıdır.Əsla. Amma o, təqdir olunmağa layiq deyil. Kimə lazımdır dünya modellərinin çılpzq şəkilləri, görüntüləri.? Sovet vaxtı kütləvi informasiya vasitələrində belə adamları, məsələləri vermək olardımı? Ona görə də o vaxt qadınlar, qızlar gəlinlər boğazları belə görünsə, özləri bundan narahatçılıq keçirirlər. İndi isə elə şou adamı var ki, üzünə kosmetik vasitələri o qədər yaxır ki, ekranda rənglər qarışır, par-par parıldayır.
Təkcə bu dərd olsaydı, jurnalistikanın dərdi nə vardı ki. Məsələn, bir məsələ baqqında tənqidi yazı gedibsə, digər mətbu orqan özünü çox gözlətmir: səhəri gün əksi olan yazılarla çıxış edir, bir növ, əvvəl yazılmış məlumatı zəiflədir və ya az qala, onu idealizə edirlər. Manşetləri izləmək olmur: sərlövhələrin daha çoxu intihardan, zorlamalardan, qəzalardan bəhs edir. Adam hər şeydən qorxur, şübhələnir, yaşamaqdan bezir. Adam necə də ölməyi arzulayarmış.
Eyni bir məlumatı, hadisəni ayrı-ayrı mətbuat səhifələrində fərqli şəkillərdə verirlər. Bu gün verdilkəri məlumatı sabah təkzib edirlər. Daha çox xəbər/məlumat yayırlar .. Cəsarətli yazılar yoxdur. Adama elə gəlir ki, ki, fərqli-fərqli mətbu vasitələr fərqli-fərqli tərəflərin mənafeyinin ifadəçisidir. Bunlar da son deyil.
 Şou fəaliyyəti ilə məşğul olanlar ekranlarda  əndazəni çox aşırlar. Sərt  senzuraya ehtiyac var. Onsuz da müəyyən mövqeyi, nüfuzu olan  sənət adamı oturubdurmaqda, dinib-danışmaqda ədəbini bilir. Bilməyənlərə isə bu nəzarət  islahedici  vasitə kimi zəruridir. 
Çoxlu nizamsızlıqlar var, onların necə baş verdiyini, necə zəncirvari davam etdiyini hamı görür. Bunlar çox acı nəticələr verə bilər, özümüz özümüzə qənim kəsilə bilərik. Son günlər cəbhə bölgələrində ağır döyüşlər getdi. Çoxlu şəhidlərimiz oldu. Bir tərəfdən xalqımız yas içindədir, bir tərəfdən də Bakıda öz həmvətənimiz öz həmvətənimizin burnunu kəsib, digərin də qulağını. Şəhid həmvətənlərimizin ailəsi ana qanlı göz yaşı axıdır ki, oğlu erməni gülləsnə tuş gəlib. 2 ailədə də ana ağlayır ki, öz millətinindən olan həmvətəni oğlunun burnunu kəsib, qulağını kəsib. İnsan dünyaya öldürməyə, kəsməyə yox, yaşatmağa gəlir. Mənim fikrimcə, anası olan, övladı olan isə heç vəchlə cinayət törədə bilməz.

Hələ dünyalarca məşhur miryarder, Microsoft şirkətinin yaradıcısı Bill Qeytsin sözlərinə baxın: "Bildiyimə görə, şərəfsizliyin universiteti yoxdur. Bəs o zaman bu qədər məzunlar haradandır?!
Yazıçılar, sənət adamları nə işlə məşğuldur bilmirəm. Ədəbiyyatın, sənətin təsir gücü hiss edilmir. yaxşılıq nümunələri, insanlıq nümunələri yağlı əppək olub göyə qalxıb. O qədər qeybə çəkilib ki, hərdən rasımıza çıxanda ağlamaq tutur adamı.