Belçikanın Baş naziri Şarl  Mişelin  Konqo müstəmləkəçiliyi dövründə qaradərili  insanlara edilən işgəncələrə,  cinsi istismara, ailələrindən zorla ayrılması və sair bu kimi  insan haqlarına  zidd  əçəllərə  görə Parlamentdə üzr istəməsindən  çox qısa bir vaxt keçib. Bunlar olub 2019-ci iln aprelində.

   Mətbuatda hadisələrlə bağlı məlumatları izlədikcə, adam dəhşətə gəlir.  Biz  dünənki yazımızda  o vaxt  Belçika hökumətinin başçısı olmuş II Karlın Konqoda uzun illər apardığı  müstəmləkəçilik siyasəti barəsində   balaca bir yazı verdik.  Bunlar  insanlığa qarşı ağsığmaz  cinayətlərdir. Hələ Karlın sağlığında   baş verənlərdən narazılıqlqr baş qaldırmışdı. İndi özünün  demokratik ölkə hesab edən, Azərbaycana, Türkiyəyə  irad tutan  bu ölkənin  özünün  tarixində   necə  qaranlıq səhifələr varmış. Karl mənsəb sahibi olduğu üşün  bu ittihamları susdurmağa, zərəərsizləşdirməyə,  diapozonunu kiçiltməyə çalışmış və  müəyyən qədər də buna nail olmuşdur. İndinin özündə də bu ittihamların motivini kiçiltməyə, adi məhkəmə çəkişmələri predmetinə  çevirmək istəyirlər. Guya bu baş verənlər, adicə,  uşaqlarını zorla analarından ayırma hadisəsidir. 

Müstəmləkəçilik  kimi  lənətlənmiş bir hal olmasaydı, ağdərilər  Konqoda  olmayacaqdılar.Ölkənin təbii sərvətlərini istədikləri kimi  istismar edə bilməyəcəkdilər, uşaq əməyindən istifadə edə bilməyəcəkdilər,   eləcə də  gözlərinin qurdunu öldürmək üçün   ağlasığmaz əməllərə yol verməyəcəkdilər. həmin dövrdə yazılanlara  görə, 10 milyona yaxın insan şikəst edilmişdir. Onlar insanların əllərininvə ayaqlarını, cinsiyyət orqanlarını kəsirmişlər.

 Əgər  bəşəriyyət istəyirsə ki,  Günəş, Ay öz yerində olsun,  Axşamlar gün batanda, səhərlər  dan söküləndə açılsın, onda   insanlığı, bəşəri dəyərləri    bütün Yer kürəsində   hamılıqla qorumalıyıq, eyni məsuliyyətlə qorumalıyıq.  Dünya ,  bütün insanlıq ədalət, mərhəmət  himayəçilərini də doğru tanıyıb  doğru qəbul etməlidir, dollar, evro dünyasının  hökmündə özlərini bəşəri olanların  fövqünə qaldıranları öz adı ilə çağırmalıdır. Və yaxud öz keçmişləri ilə barışıq zamanının ittihamlarından qaça bilməyən  bir ölkə indi Azərbaycanın haqq işinə qarşı çıxır, Türkiyəyə eyham edir.  Bu, hansı dərəcədə demekratiya nümunəsidir?

...5 konqolu qadın Belçikanı insanlığa qarşı işlətdiyi cinayətlərə görə məhkəməyə vermişdir. Həmin bu 5 qadın : Lea, Monique, Noëlle, Simone və Marie-Joze  Konqonun Belçika müstəmləkəsi olduğu zamanlar ağ belçikalı kişilərin və yerli qaradərili qadınlarla izdivacından  dünyaya gəlmiş 5 qız uşağıdır.

Onları iki - üç yaşlarında zorla analarından ayırıb, rahibələri ilə birlikdə  Kasaydakı bir   katolik missionerlərin ixtiyarına    verilmişdir.

Belçikalıların müstəmləkəçiliyi dövründə yaşadıqları alçaldılmış həyatlarından danışan Léa Tavares Munjinga demişdir ki, bizi "günah uşaqları”, yəni "fahişə uşaqları" kimi tanıyırdılar. Çünki ağdərili kişilərlə qaradərili qadınların izdivacları cəmiyyətdə yaxşı qəbul edilmirdi. Biz hər zaman təhqir gördük, incidildik, yaxşı nə vardısa hamısından kənarlaşdırıldıq. Gözümüzün yaşı qurumadı. Ancaq heç vaxt əhəmiyyət vermədilər.

Keçən əsrin  2-ci yarısında Konqoda iqtisadi-siyasi böhran başlayanda bu məşum taleli qızcığazlar daha bir səfalətə sürükləndi. Onlar rahibələri ilə göndərildikləri ölkələrdən öz ölkələrinə geri qaytarılır , bu azyaşlı qızlar da buraxılır silahlı polislərin "mərhəmətinə”.

Zaman onlarla oyun oynamaqda davam edirdi. İndi də bunların məsumiyyəti "top” kimi ötürülürdü silahlı azyaşlı uşaq hərislərinə.

60 ildir itirdikləri ana şəfqətini, çilik-çilik olmuş uşaqlıq həyatlarını, yeniyetməlik və gənclik arzularını, unutmayan, fəqət, bunları hər kəsdən gizlədərək göz yaşları ilə öz içərilərində yaşayan 5 qadın, indi bu faciəni cəmiyyətlə bölüşməyə və Belçika dövlətini insanlığa qarşı törətdiyi cinayətlərə görə ədalət mühakiməsi qarşısında ittiham edilməsini istəyirdilər.

Bu imkan bir də 1960-cı il İstiqlal üsyanından sonra mümkün oldu və  1968-ci ildən bəri    Belçika dövlətini insanlıq əleyhinə cinayətlərə görə məhkəməyə verirlər.

Simone Ngalula o günləri belə xatırlayır:" Onların bizi qorumağa gəldiklərini düşünmüşdük. Amma axşam olunca polislər bizimlə "oynamağa” başladılar."

"Hər yerdə şamlar vardı. Bizə qadınların nədən uşaq doğduqlarını anlatmaq istəyirdilər. Kiçik bir qız uşağı olaraq bunları xəyal etmək son dərəcə üzücüdür." Simone polislərin daha sonra onlara libaslarını necə soyunmalı, ayaqlarını necə aramalı olduğunu öyrətdiyindən danışmışdır.

2019-cu ilin aprelində Baş nazir Şarl  Mişel  Parlamentin ziyarətçi qalereyasında   qarışıq irqli adamın qatıldığı plenar iclas qarşısında  şiddətə məruz qalanlara verilmiş əzablara görə (cinsi istismar, toxunma və təcavüz)  sağ qalanlardan,  dünyasını dəyişmiş zərərdidələrin isə ailələrindən üzr istəmişdir. Rəsmi olaraq dövlət adından bu cür üzr istəmək alçaldımış və təhqir edilmiş həmin qadınlara doğru atılmış bir addım olsa da, bu üzrxahlıq bir etiraf ifadəsi olsa da, talelərinə çalın-çarpaz dağ çəkilmiş bu beş qadının xoşbəxtliyini geri qaytarmağa yetərsiz idi.

Qadın hüquqları müdafiəçisi bu məsələdən bəhs edərkən bildirmişdir ki, uşaqların ailələrindən qoparılıraq qaşırılması insanlığa qarşı işlədilmiş çinayət əməlidir.

Bu gün hamısı 60 yaşında olan həmin qadınlar Belçika dövlətindən onların hər birinə 50 000 evro  təzminat ödəməsini tələb edirlər.

Göz yaşlarına hakim ola bilməyən Mari-Joze Loşi bildirmişdir ki, "başımıza gətirilən müsibətlər, bütün bu əhvalatları uşaqlara anlada bilməyəcəymizdən on illərlə içimizdə daşıdıq. Artıq onları ifadə etmək üçün cəsarətli olmamız lazımdır. Nə qədər çətin və acı olsa da, övladlarımız bunları bilməlidir.

Mətbuatın sorğularını cavabsız buraxan Belçika hökumətinin məsulları isə məsələlər üzərində məhkəmə getdiyindən, məhkəmə qərar verməmişdən açıqlama verə bilməyəcəklərini bildirmişdir.

Alman nazir tərəfindən köhnə müstəmləkə Namibiyada edilən qətliamın "soyqırım” adlandırılması,qaradərili avropalı parlamentarinin Belşika polisinin irqçi hücumuna məruz qaldığını iddia etməsi,

Belçika müstəmləkəçiliyi dövründə Konqoda milyonlarla insanın qətlə yetirilməssi və şikəst edilməsi, eləcə də ABŞ-da qarədərili vətəndaş Georgi Floydun polis şiddəti nəticəsində ölməsindən sonra başlayan və qlobal irqçilik əleyhinə nümayişlərə çevrilən müstəmləkə əleyhinə nümayişlər intensivləşməkdədir.

Belçikanın müstəmləkəçilik tarixinin öndə bağlı ittihamlar isə günbəgün artmaqda davam edir. Ölkə daxilində kral II Leopoldun adı verilmiş tramvay, avtobus dayanacaqlarında, küçələrdə onun heykəl və büstlərinin yığışdırılmasına başlanılmışdır. Çünki irəli sürülmüş iddialara görə, 1865-1909 illər arasında Belçikada Kral olmuş II Leopoldun bu ölkənin keçmiş müstəmləkəsi olan Konqoda milyonlarla insanın ölümünə, şikəst edilməsinə səbəb olduğu öz təsdiqini tapmaq üzrədir. Məhz onun əzazilliyi səbəbindən Konqo əhalisinin 30 milyondan 9 milyona düşdüyü iddia edilir.

Kral II Leopold Konqonu özünün xüsusi mülkiyyəti elan etmişdi.

Qeyd: Yazı  xarici intenet mənbələrindən alınmış məlumatlar əsasında hazırlanmışdır.